Kochani! Niech Jezus zachowa moje córki i moich synów!

W ramach przygotowania do zbliżającego się Jubileuszu, trzy miesiące temu Papież zaprosił nas do odkrywania na nowo “wielkiej wartości i absolutnej potrzeby modlitwy w życiu osobistym, w życiu Kościoła i świata” (Anioł Pański, 21 I 2024).

Z łaską Bożą możemy to odkrycie przeżywać na nowo każdego dnia i na różne sposoby. Czasami przypomnimy sobie, że Bóg spogląda na nas i bez słów przeżywać będziemy kontemplację, która rodzi się z miłości. Kiedy indziej nasza modlitwa polegać będzie bardziej na naszym osobistym wysiłku i walce z rozproszeniami, które odwracają naszą uwagę od Pana Boga. Często nasza rozmowa z Bogiem składać się będzie z modlitw, których nauczyliśmy się w dzieciństwie i które utrzymują w nas stałość w adorowaniu Boga i kierowaniu próśb do Niego.

W każdym razie, fundamentem wszystkich tych rodzajów modlitwy jest nastawienie, o którym mówił św. Josemaría: “Ośmielam się was zapewnić bez obawy popełnienia błędu, że istnieje wiele, nieskończenie wiele sposobów modlitwy. Ale chciałbym, aby modlitwa nas wszystkich była autentyczną modlitwą dzieci Bożych” (Przyjaciele Boga, nr 243). Świadomość naszego synostwa Bożego pomoże nam modlić się zawsze z zaufaniem i prostotą dzieci.

Chciałbym zaprosić Was szczególnie do proszenia w modlitwie. Wiele jest spraw, za które warto się modlić. Mówiłem Wam o tym w ostatnich miesiącach: pokój na świecie, Kościół, Dzieło… To swego rodzaju misterium, że Bóg liczy na nas, na to że będziemy o coś prosić. Nie chodzi o to, że On miałby tego potrzebować, ale po prostu o to, że proszenie jest dobre dla nas, bo uznajemy w ten sposób naszą bezradność i przygotowujemy się na przyjęcie łaski Bożej. W tym duchu proszę Was znowu o modlitwę za pracę nad dostosowaniem Statutów. Lubię mówić, że wyjdzie dobrze, bo omnia in bonum, ale jeśli będziemy więcej się modlili, to wyjdzie lepiej.

Z całego serca wam błogosławię,

Wasz Ojciec

Rzym, 20 kwietnia 2024 r.