Po ukończeniu szkoły w 1932 r. Guadalupe podejmuje studia na Wydziale Chemii. Odznacza się tam wybitnymi osiągnięciami, jednakże wybuch wojny domowej w Hiszpanii w lipcu 1936 r. zmusza ją do przerwania nauki.

Studia kończy ostatecznie w roku 1941 i postanawia zająć się nauczaniem, by dzięki temu wesprzeć materialnie rodzinę. W 1944 r. Guadalupe poznaje św. Josemaríę Escrivę, założyciela Opus Dei. To dzięki niemu odkrywa, że praca zawodowa i życie codzienne mogą być miejscem spotkania z Chrystusem. Wkrótce potem prosi o przyjęcie do Dzieła.

Od początku swej pracy w Opus Dei Guadalupe z wielkim oddaniem dąży do zbliżenia się do Boga poprzez pracę apostolską oraz administracyjną. W ośrodkach akademickich w Madrycie i Bilbao organizuje szkolenia zawodowe dla dziewcząt. Zostaje też kierowniczką żeńskiego akademika w Madrycie.

Wielkie walory Guadalupe – hojność, siła oraz pogoda ducha – sprawiają, że w 1951 r. św. Josemaría składa jej propozycję rozpoczęcia pracy apostolskiej Opus Dei w Meksyku. Guadalupe zgadza się i 5 marca wyrusza do nowej ojczyzny. Podobnie jak w Madrycie, obejmuje tam kierownictwo nad akademikiem oraz angażuje się w formację duchową studentek, zachęcając je do rozwoju osobistego oraz chrześcijańskiego, a także do wykorzystywania swej wiedzy w służbie drugiemu człowiekowi. Swoją pracą apostolską próbuje też objąć kobiety aktywne zawodowo oraz matki, wśród których stara się szerzyć wiarę chrześcijańską.

W 1956 r. Guadalupe wyjeżdża do Rzymu, skąd po roku przenosi się na powrót do Hiszpanii. Powodem tej decyzji są silne bóle serca wywołane, jak się wkrótce okazuje, zwężeniem zastawki mitralnej. Po przejściu operacji oraz rekonwalescencji broni doktorat, uzyskując najwyższą ocenę. Zostaje też laureatką Nagrody im. Juana de la Ciervy przyznawanej wybitnym naukowcom i badaczom. Następnie otrzymuje posadę wykładowcy w państwowej wyższej szkole zawodowej. Jednocześnie nie zaniedbuje swojego rozwoju duchowego jako członkini Opus Dei, uczęszczając na spotkania formacyjne oraz warsztaty dla kierowników ośrodków.

Do samego końca Guadalupe wykazuje szczere pragnienie przybliżania do Boga wszystkich spotykanych na swej drodze ludzi, dając przy tym świadectwo swoim radosnym i przyjacielskim usposobieniem. W chwili śmierci, która następuje 16 lipca 1975 r. w Pampelunie, towarzyszy jej już opinia świętości.